Znów pokonać strach, odbudować wiarę.

Mówiłam już, że nie potrafię być sama?

Że jest mi ciężko? I to nie dlatego, że tęsknię za nim. Ba...! Nawet o nim nie myślę. Jest mi ciężko, bo nie mam z kim dzielić tego co się u mnie dzieje. Stwarzam pozory szczęśliwej, na moich ustach rysuje się grymas w postaci uśmiechu, ale do szczęścia mi dużo brakuje.
Dużo wychodzę na miasto, często spotykam się z znajomymi, różnymi. Wypełniam sobie dni, co weekend jestem na jakiejś imprezie, tłumacząc sobie, że nie ma co się zadreczac w domu i że nie wychodząc z niego mam mniejsze szansę na spotkanie męża.
A wiecie jaka jest prawda? Że tysiąc razy bardziej wolałabym spędzić te weekendy w łóżku, przytulajac się z ukochaną osoba. Kilka lat temu, marzyłam żeby wyjść do ludzi, a dziś...

W złym momencie to rozstanie. Za bardzo chciałabym już budować rodzinę, tworzyć dom. A teraz, to wszystko jest tak bardzo odległe, że niemal nie realne.

Rodzimy się w jeden dzień. Umieram w jeden dzień. W jeden dzień możemy się zmienić. I w jeden dzień możemy się zakochać. Wszystko może się zdążyć w ciągu zaledwie jednego dnia.